Było mrocznie, było krwawo…

– Tradycja kulturowa przypisuje określonym rzeczom określone cechy i zadania, a przecież niemal każda z nich może budzić wręcz diametralnie odmienne skojarzenia – tak rozpoczął artystyczne spotkanie w Galerii pod Biblioteką Bartłomiej Krawiec, wieloletni uczestnik SKN „Wizja”. Happening „Nie z tego świata” rzeczywiście był trochę nie z tego świata.
 
– To brak kreatywności powoduje, że nie jesteśmy w stanie wychylić się poza narzucone kulturowo schematy. Największy wpływ na jej ograniczenie, na usztywnienie wyobraźni ma wiek – mówił Bartek do młodej widowni i podał przykład prostego eksperymentu z kropką na tablicy. Dla starszych, np. w wieku zebranych z galerii, to już tylko kropka, ale dla 5–6-latków, to np. czubek zapałki, papierosa lub Ziemia widziana z kosmosu.

Organizatorzy czwartkowej akcji, czyli członkowie SKN „Wizja”, działającego w PWSZ w Koninie, i jego opiekun – Marcin Olejniczak, wzięli na warsztat zabawki i zajęli się ukazaniem ich ciemnej strony. Dlatego na wystawie , zatytułowanej „Mroczne, pluszowe…”, która towarzyszyła akcji, znalazły się fotogramy, a na nich ich druga, a może trzecia, w każdym razie nieprzytulna, wręcz odpychająca, straszna „twarz”. Autorzy musieli sięgnąć do zakamarków wyobraźni, by te koszmarne twarze zobaczyć, artystycznie przetworzyć i pokazać światu zewnętrznemu.

Odbyła się też projekcja czterech krótkich filmów animowanych, nawiązujących do tematu happeningu. Były to: Chawsaw maid, czyli Pokojówka z piłą motorową (reż. Takena Nagao), który jest plastelinowym horrorem wprost, Alma, czyli Dusza, która ma tu podwójne znaczenie (reż. Rodrigo Blaas) jest kryptohorrorem, oraz dwa filmy, wykonane przez członków „Wizji” metodą animacji poklatkowej, ostrzegające przed fizycznymi niebezpieczeństwami, jakie niosą zabawki. Oczywiście i te filmy były w otoczce budującej nastrój grozy.

W drugiej części Marcin Olejniczak przedstawił  dźwiękową instalację. – Bazę stanowiły dźwięki z audiosfery dziecka. Przetwarzane, najczęściej w czasie rzeczywistym, miały również tworzyć aurę niepokoju, poczucie zagrożenia – wyjaśnił jego wykonawca i autor po niemal półgodzinnym koncercie, wykonanym w ciemności dla podkreślenia klimatu. Pokazał także źródło transowej elektronicznej aranżacji. Były to zabawki jego syna: miecz świetlny, zepsuta gitara-zabawka, auto-śmieciarka, ale też hebel i piła tarczowa. „Mrocznie” spreparowany został również odgłos grzebania ręką w pudełku z klockami.

Uczestnicy happeningu, czy to „zmrożeni” nastrojem stworzonym w podziemnej bibliotecznej galerii, czy rzeczywistym jej chłodem, a może poruszeni tematyką i duchem spotkania, nie garnęli się do wyrażania emocji po spotkaniu. Kilkoro przyznało zaledwie, że nigdy nie myśleli w taki sposób o zabawkach i nie pamiętają, by w dzieciństwie natknęli się na wzbudzające w nich strach.
Ponieważ był to tłusty czwartek, na przybyłych, oprócz ciastek, kawy i herbaty, czekały pączki. Niestety nie miały krwawego nadzienia, ale i tak cieszyły się tzw. wzięciem. A może właśnie dlatego.
aria

zdjęcia: