Zdrowie publiczne - studia drugiego stopnia

• socjoterapia
• żywienie człowieka zdrowego i chorego
• kosmetologia specjalistyczna

• posiądzie wiedzę psychologiczną i pedagogiczną pozwalającą na rozumienie procesów rozwoju, socjalizacji, wychowania i nauczania –  uczenia się;
• posiądzie wiedzę z zakresu dydaktyki i szczegółowej metodyki działalności pedagogicznej, popartą doświadczeniem w jej praktycznym wykorzystywaniu;
• posiądzie umiejętności i kompetencje niezbędne do kompleksowej realizacji dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych zadań szkoły, w tym do samodzielnego przygotowania i dostosowania programu nauczania do potrzeb i możliwości uczniów;
• będzie wykazywał się umiejętnością uczenia się i doskonalenia własnego warsztatu pedagogicznego z wykorzystaniem nowoczesnych środków i metod pozyskiwania, organizowania i przetwarzania informacji i materiałów;
• będzie umiejętnie komunikował się przy użyciu różnych technik, zarówno z osobami będącymi podmiotami działalności pedagogicznej, jak i z innymi osobami współdziałającymi w procesie dydaktyczno-wychowawczym oraz specjalistami wspierającymi ten proces;
• będzie charakteryzował się wrażliwością etyczną, empatią, otwartością, refleksyjnością oraz postawami prospołecznymi i poczuciem odpowiedzialności;
• zostanie praktycznie przygotowany do realizowania zadań zawodowych (dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych) wynikających z roli nauczyciela.

• diagnozowania środowisk dzieci i młodzieży niedostosowanych społecznie oraz obszarów zagrożeń, ich przebiegu i form występowania oraz możliwości interwencji kryzysowych;
• planowania tematyki zajęć terapeutycznych oraz stosowanych metod w zależności od wieku i preferencji uczestników dotyczących np. rodziny, przyjaźni, miłości, czasu wolnego, własnych aspiracji i potrzeb, ulubionych zabaw itp.;
• udzielania pomocy i wsparcia dzieciom i młodzieży z trudnościami w nauce i w kontaktach z rówieśnikami, z zachowaniami agresywnymi i przestępczymi oraz zaburzeniami emocjonalnymi i uzależnieniami;
• prowadzenia grupowych zajęć i warsztatów terapeutycznych w formie różnorodnych ćwiczeń, zabaw i gier, w trakcie których następuje wyładowanie frustracji, odreagowanie stresów i napięć;
• stwarzania wychowankom sytuacji umożliwiających zmianę własnego wizerunku, zdobycie umiejętności w komunikowaniu się z innymi itp.;
• stosowania różnych metod socjoterapii (praca w kole, burza mózgów, zajęcia plastyczne, psychodrama, pantomima, techniki kształtujące wyobraźnię itp.);
• ewaluacji oddziaływań wychowawczych podejmowanych wobec grupy dzieci i młodzieży niedostosowanej społecznie;
• podejmowania działań na rzecz rodzin dzieci niedostosowanych społecznie;
• współpracy z rodzicami, opiekunami i wychowawcami uczestników zajęć socjoterapeutycznych, z lekarzami i psychologami, z ośrodkami pomocy społecznej oraz z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi;
• doskonalenia umiejętności socjoterapeutycznych przez poznawanie: mechanizmów uzależnień, rozróżniania emocji od uczuć, metod łagodzenia konfliktów, sposobów wypełniania różnych ról społecznych, potrzeb młodzieży w procesie dojrzewania itp.;
• dbałości o bezpieczeństwo psychofizyczne uczestników zajęć, zachowanie tajemnicy grupowej oraz zapewnienie regularności spotkań;
• organizowania konferencji i sesji warsztatowy przygotowujących opiekunów, pedagogów i wychowawców do pracy z dziećmi i młodzieżą, która wymaga szczególnego wsparcia i opieki.

• młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii;
• szkołach wchodzących w skład młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii;
• zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich;
• szkołach w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich;
• jednostkach administracji publicznej odpowiedzialnych za profilaktykę społeczną i przeciwdziałanie patologiom społecznym;
• organizacjach społecznych (NGO), w szczególności zajmujących się opieką i pomocą społeczną.

• opartego o podstawy naukowe planowania i wdrażania żywienia indywidualnego i zbiorowego dla zróżnicowanych pod względem wieku, zawodu oraz warunków życia grup ludności;
• organizacji procesu produkcyjnego w zakładzie gastronomicznym;
• prowadzenia racjonalnej gospodarki surowcami i przestrzegania zasad gospodarki odpadkami;
• stosowania systemów i procedur zapewniających jakość i bezpieczeństwo zdrowotne żywności;
• opracowywania receptur na potrawy i napoje oraz przygotowywania menu i potraw wchodzących w skład poszczególnych systemów odżywiania;
• rozpoznawania i zapobiegania stanom niedożywienia;
• oceny stanu odżywienia, sposobu żywienia i zapotrzebowania na makro- i mikroskładniki odżywcze różnych grup osób;
• planowania żywienia człowieka z wykorzystaniem naturalnych systemów odżywiania oraz produktów żywieniowych specjalnego przeznaczenia;
• prowadzenia edukacji zdrowotnej w zakresie zasad prawidłowego żywienia (edukacja żywieniowa);
• realizacji badań w dziedzinie żywienia człowieka;
• prowadzenia badań i działań kontrolnych w zakresie higieny i jakości żywności, warunków jej przechowywania i produkcji potraw;
• stosowania w praktyce zasad prawa żywnościowego;
• prowadzenia własnej działalności gospodarczej w zakresie gastronomii oraz promocji zasad zdrowego żywienia (odżywiania się).

• gastronomii, zakładach żywienia zbiorowego typu zamkniętego i otwartego;
• publicznych i niepublicznych placówkach ochrony zdrowia i pomocy (opieki) społecznej;
• urzędach i instytucjach zajmujących się higieną, bezpieczeństwem i kontrolą jakości żywności, w tym w urzędach i organach wykonujących zadania w zakresie nadzoru sanitarno-epidemiologicznego;
• instytutach naukowo-badawczych i ośrodkach badawczo-rozwojowych oraz jednostkach zajmujących się poradnictwem i upowszechnianiem wiedzy z zakresu higieny żywności i żywienia człowieka;
• w ramach własnej działalności gospodarczej w zakresie poradnictwa żywieniowego i gastronomii.

• planowania zabiegu kosmetycznego i stosowania kosmetyku zgodnie z samodzielnym rozpoznaniem,
• wykonywania zabiegów kosmetycznych, pielęgnacyjnych i upiększających,
• asystowania przy zabiegach leczniczych z uwzględnieniem wskazań i przeciwwskazań,
• odczytania składu kosmetyku i ustalenia jego zastosowania,
• ścisłej współpracy z lekarzem dermatologiem w ramach zabiegów zleconych oraz  pielęgnacji skóry zmienionej chorobowo, a także z lekarzem medycyny estetycznej, jak również ze specjalistami z zakresu fizykoterapii i odnowy biologicznej,
• samodzielnego zorganizowania i prowadzenia gabinetu kosmetycznego,
• kierowania zespołami kosmetologów oraz nadzorowania przebiegu stosowania kosmetyków i technik kosmetycznych,
• oceny jakości surowców i preparatów kosmetycznych,
• współdziałania w procesie rejestracji kosmetyków,
• współpracy z firmami produkującymi preparaty kosmetyczne (pielęgnacyjne i specjalistyczne).

• salonach kosmetycznych i gabinetach kosmetologa;
• ośrodkach odnowy biologicznej, Wellness & SPA;
• poradniach kosmetologii leczniczej i medycyny estetycznej w charakterze asystenta;
• przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją i dystrybucją kosmetyków oraz materiałów i środków kosmetycznych i higieny;
• przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją i dystrybucją sprzętu oraz urządzeń do wyposażenia gabinetów kosmetologa;
• ośrodkach badań aplikacyjnych produktów kosmetycznych;
• w instytucjach i organizacjach zajmujących się promocją zdrowia i urody;
• w przedsiębiorstwach zajmujących się badaniami rynku produktów i usług kosmetycznych
• w szkolnictwie zawodowym (jako nauczyciel zawodu, jeśli uzupełni wykształcenie o kwalifikacje pedagogiczne).

Program kształcenia dla kierunku "zdrowie publiczne" - cykl 2017-2019
Uchwała w sprawie programu kształcenia
Efekty kształcenia
Plan studiów

Program kształcenia dla kierunku "zdrowie publiczne" - cykl 2018-2020
Uchwała w sprawie programu kształcenia
Efekty kształcenia
Plan studiów